Zoveel wat ons verbindt (als we uit onze hokjes stappen)

Op internet circuleert een mooi filmpje van een Deense TV-zender. Het doet denken aan 'over de streep', maar heeft een ander vertrekpunt. Bij 'over de streep' staan alle deelnemers naast en door elkaar aan de ene kant van de lijn. In dit filmpje staan de mensen in eerste instantie in een hokje - een (sub)groep waar ze zich thuis voelen en mee identificeren. Die hokjes zijn een soort comfortzones. Binnen het hokje zijn de codes bekend. Er worden geen vragen gesteld want de ander is net zoals jij (denkt/ verwacht dat ie is).

Misschien zijn die hokjes ook helemaal niet comfortabel voor wie erin zit. Misschien zijn de mensen er tegen hun zin door anderen in gestopt, omdat die anderen vinden dat dat label bepalend is voor hun identiteit.

Waarschijnlijk voelt iedereen zich opgesloten in zijn of haar hokje. De meeste hokjes zijn gebaseerd op uiterlijk zichtbare kenmerken zoals kledingkeuze en leefstijl, geboortegrond, huidige woonplaats of sociaal-economische status. Maar dé Deen bestaat niet, net zo min als dé Nederlander. We zijn uniek met ons eigen verhaal, onze levenslessen, dromen en wensen

Dan worden er vragen gesteld en ik voel me bevrijd. Deze vragen gaan gewoon over mens zijn. Deze vragen gaan dwars door alle categorieën heen. Wat een opluchting, wat een nuance. Na een paar simpele vragen ontstaat er vrijheid, vreugde en verbinding. Iedereen kijkt nu met andere ogen naar elkaar.

Dit is wat mij raakt. Mijn (voor)oordelen verdampen en ik zie allemaal mooie mensen.

Een belangrijke boodschap nu de wereld zich zo verhardt na de verkiezing van Trump en in de aanloop naar onze Nederlandse verkiezingen.