Waarom mensen in een vaste baan meer burn-outklachten hebben

Waar mensen in een vaste baan hetzelfde werk doen als zzp’ers, hebben de mensen in een vaste baan meer burn-out klachten. Wat is hier aan de hand? Kennelijk ligt het niet aan de werkzaamheden op zich. We beleven ons werk anders als we ons hebben vastgelegd. Als het dan tegenvalt, hebben we het er moeilijker mee dan wanneer we in een los werkverband functioneren. Als de relatie los is, is het makkelijker om bijkomend ongemak los te laten. Het gaat je niet echt aan, als je je niet mee hebt verbonden.

Misschien werpt een uitstapje naar vaste verkering meer licht op de kwestie.

In een romantische relatie, leg ik me vast. Ik verbind me, de ander verbindt zich. We houden elkaar vast en bieden elkaar houvast. Als dat met liefde gebeurt, is dat heerlijk. We zijn samen. We horen bij elkaar en rekenen op elkaar. We vertrouwen elkaar en zijn elkaar trouw. Ik voel me veilig en geborgen. Het geeft zekerheid. Ik vind rust. Ik kan groeien in die relatie. Ik lever misschien wat vrijheid en bewegingsruimte in, maar dat voelt niet zo want er is liefde in mijn leven! De kwaliteit van mijn leven verdiept zich. We geven het beste van onszelf.

Ook in een vaste baan doe ik een belofte. Als ik een vast contract onderteken, verklaar ik me in te zetten en mijn beste krachten te geven. In ruil daarvoor verwacht ik meer dan een salaris. Ik verwacht ook me te kunnen ontwikkelen. Ik wil bijdragen aan een doel waar ik achter sta. Daarvoor wil ik vertrouwen krijgen, goede relaties, een team waarin ik me thuis voel. Ik verwacht erkenning, waardering en inspiratie. Ik wil erbij horen en autonoom zijn. Ik geef niet slechts mijn tijd en mijn denkkracht, want ook daar geef ik mijn hart en mijn betrokkenheid.

Als alles goed loopt, is er geen tegenstelling tussen vast en vrij. Ik voel me vrij want ik heb me verbonden uit vrije wil. Ik bén autonoom.

Een vaste verbinding gaat pas knellen als ik het gevoel heb dat de overeenkomst niet wordt nagekomen.

Als de werkdruk hoog is, verschuift de balans tussen geven en ontvangen. Iedereen moet een tandje bijzetten, iedereen is gespannen. Stress heeft een enorm effect op de sfeer. Onder stress hebben mensen korte lontjes en drukken ze makkelijk op elkaars knoppen. Ergernis stijgt. Er ontstaat meer wrijving, conflicten. De veerkracht vermindert. Er worden meer fouten gemaakt. De teamgeest staat onder druk. Er is minder tijd voor aandacht en waardering. Ook een liefdesrelatie lijdt eronder als de spanning lang hoog oploopt.

Opeens ga ik twijfelen. Mijn gevoel slaat om. Wil ik aan deze mensen en omstandigheden vast zitten? De materiële vergoeding alleen is niet voldoende. Mijn hart en ziel hebben voeding nodig, anders ben ik op de verkeerde plek. Als mijn motivatie opdroogt, ligt een burn-out eerder op de loer. Ik werk met tegenzin en dat kost meer energie, al blijft het werk hetzelfde. Als ik zzp’er ben, is mijn verbinding tijdelijk en laat ik me minder raken door de werksfeer.

Natuurlijk is het bij dreigende uitval door spanning en burn-out belangrijk om naar taken en prioriteiten te kijken. Bij werken komt echter veel meer kijken dan de inhoud. Preventie van burn-out betekent ook investeren in de werksfeer door bijvoorbeeld EQ te ontwikkelen. We zijn mensen. We zijn sensitief. We zijn sociale wezens. We kunnen elkaar omarmen en vleugels geven. Net als in een relatie.